Fabian Stasiak. Wprowadzenie do Autodesk Inventor

SZKOLENIA INTERNETOWE NA ŻYWO

Chcesz się nauczyć Inventora? Zapisz się na szkolenie internetowe z programu Autodesk Inventor Professional, prowadzone na żywo.

Kliknij, aby dowiedzieć się więcej...

Autodesk Inventor Professional

Autodesk Inventor to oprogramowanie przeznaczone do projektowania trójwymiarowego. Tworząc swój wyrób w programie Inventor, konstruktor przede wszystkim koncentruje się na zbudowaniu kompletnego modelu 3D urządzenia. Autodesk Inventor oferuje wiele możliwości przeanalizowania projektowanego urządzenia często eliminując lub ograniczając konieczność budowania kosztownych prototypów fizycznych. Gdy model jest już gotowy i zatwierdzony to program Inventor pomaga w tworzeniu płaskiej dokumentacji rysunkowej, wykonując w sposób zautomatyzowany rzuty rysunkowe, przekroje, tworząc listę części, numery pozycji, itp. Przy zastosowaniu programu Inventor większość czasu przeznaczonego na przygotowanie projektu jest wykorzystana na działania twórcze, koncepcyjne, sprawdzające, a nie na kreślenie rysunków. Jakiekolwiek zmiany wykonane w modelu 3D są automatycznie przenoszone na dokumentację płaską

Inventor standardowo posiada wszystkie narzędzia niezbędne do tego, aby poprawnie wykonać każdy projekt w branży elektromaszynowej. W skład programu Autodesk Inventor wchodzą narzędzia do modelowania pojedynczych części, narzędzia do budowania zespołów, moduł do tworzenia prezentacji, menedżer rysunków do tworzenia płaskiej dokumentacji rysunkowej, wyspecjalizowane narzędzia do projektowania części z blach oraz części spawanych, generatory typowych elementów mechanicznych wraz z obliczeniami, a także biblioteki normaliów i profili stalowych zgodne z wieloma standardami.

Modelowanie części w programie Inventor realizowane jest w oparciu o jądro Autodesk Shape Manager, które pozwala na tworzenie skomplikowanych kształtów bryłowych oraz powierzchniowych i udostępnia konstruktorowi możliwość wykorzystywania hybrydowej techniki pracy, pozwalającej na łączenie brył i powierzchni w jednym modelu w celu uzyskania żądanych kształtów i uproszczenia edycji modelu.

Autodesk Inventor wykorzystuje technikę modelowania parametrycznego oraz całkowicie rewolucyjną technikę jaką jest projektowanie adaptacyjne. Parametryzacja zapewnia pełną kontrolę wymiarową nad projektowanym kształtem. Adaptacyjność pozwala sprawnie i szybko projektować części w odniesieniu do innych istniejących już części mając na uwadze to w jaki sposób nowa część ma być dopasowana do reszty, bez potrzeby analizy parametrów i wymiarów – program sam dostosowuje wymiary części do narzuconych warunków dopasowania.

Autodesk Inventor posiada bardzo silnie rozbudowane możliwości graficzne. Dzięki zastosowaniu unikalnej techniki graficznej projekty wyglądają efektownie i bardzo realistycznie. Inventor posiada szereg możliwości do zaprezentowania tworzonego projektu, łącznie z pokazaniem ruchu mechanizmu, sposobu montażu, itp. Wbudowane narzędzia do analizy kolizji oraz kontaktu pozwalają na sprawne odszukanie miejsc kolizji komponentów i realistyczne zasymulowanie działania projektowanego mechanizmu.
Program Inventor współpracuje z programem AutoCAD, ponieważ oba programy pochodzą od tego samego producent, co pozwala na wymianę danych pomiędzy tymi programami. Konstruktor projektując nowe urządzenia w programie Inventor może swobodnie wykorzystywać rysunki i modele 3D wykonane w programie AutoCAD. Jeżeli zachodzi konieczność utworzenia dokumentacji rysunkowej w formacie DWG, to program Inventor zapisze rysunki w tym formacie i będzie je automatycznie aktualizował.

Projekty

Utworzenie nowego lub wybór istniejącego pliku projektu to pierwszy krok podczas pracy w programie Inventor. Obecnie zalecaną metodą pracy z projektami jest zdefiniowanie i używanie tylko jednego pliku projektu, który wskazuje położenie głównego obszaru roboczego, zawierającego poszczególne foldery projektowanych wyrobów. Taki sposób pracy pozwala na łatwe wykorzystywanie w nowych projektach wcześniej wykonanych modeli części i podzespołów.

Każde urządzenie projektowane w programie Inventor to oddzielny projekt. Pliki części, podzespołów, rysunków, biblioteki itp., które wchodzą w skład danego projektu, mogą znajdować się w różnych miejscach (dyski lokalne, dyski na serwerze, dyski na innych komputerach grupy roboczej). Wszystkie informacje o ścieżkach dostępu do poszczególnych plików danego projektu, grup roboczych, często używanych folderów i bibliotek zapisane są w pliku z rozszerzeniem IPJ. Jest to plik projektu. Dodatkowo, w pliku projektu przechowywane są informacje o zestawie wykorzystywanych bibliotek Content Center, położeniu plików normaliów, położeniu szablonów oraz położeniu biblioteki stylów.

Modelowanie części

Część bryłowa programu Inventor zapisywana jest w pliku o rozszerzeniu IPT. Parametryczne części bryłowe mogą być modelowane w kontekście zespołu lub w trybie pojedynczej części.

Szkic. Modelowanie części odbywa się w następujący sposób. Zwykle najpierw powstaje płaski szkic na aktualnej płaszczyźnie szkicowania. Szkic zbudowany jest z linii, łuków, splajnów itp., które rysujemy, korzystając z poleceń szkicowania lub tworzymy przez rzutowanie krawędzi innych istniejących części na aktualną płaszczyznę szkicu. Jeżeli jest to pierwszy szkic nowo wykonywanej części, to powinien on odzwierciedlać ogólną geę przyszłej części i mieć jak najprostszy kształt. Szkic może powstać także przez wstawienie na płaszczyznę szkicowania rysunku zaimportowanego w formacie DWG (AutoCAD) lub DXF. Poza szkicami płaskimi program Inventor pozwala także na tworzenie szkiców 3D, które wykorzystywane są w bardziej zaawansowanych funkcjach modelujących programu.

Wiązania geometryczne. Podczas sporządzania szkicu program wspomaga konstruktora w pozycjonowaniu względem siebie obiektów rysunkowych, nadając im jednocześnie wiązania geometryczne. Na przykład jeżeli rysujemy linię prostopadłą do linii narysowanej wcześniej, program informuje, kiedy linie są prostopadłe oraz wprowadza wiązanie prostopadłości, które powoduje, że dwie linie są trwale prostopadłe względem siebie. Możemy także samodzielnie wprowadzać kolejne wiązania geometryczne szkicu lub je usuwać. Najważniejszym zadaniem wiązań geometrycznych je st ustalenie właściwych zależności pomiędzy elementami szkicu.

Wymiarowanie. Szkic można zaopatrzyć w wymiary, które będą kontrolować rozmiary poszczególnych elementów szkicu oraz położenie względem innych obiektów części. Wiązania geometryczne i wymiary wspólnie uforą oczekiwany kształt i wielkość szkicu. Wymiary, które zostaną umieszczone w szkicu części mogą być wykorzystane na rysunku wykonawczym tej części, jako część wymiarowania rysunku. Warto więc umieścić je w taki sposób w szkicu części, aby można było je natychmiast wykorzystać na rysunku wykonawczym.

Elementy kształtujące. Szkic przekształcany jest w trójwymiarowy element kształtujący, np.: wyciągnięcie proste, obrót, żebro itp. Jeżeli jest to pierwszy szkic części, to wykonany element kształtujący znajduje się na początku historii budowy części i stanowi odniesienie dla następnych elementów kształtujących, które razem uformują część. Kolejne elementy kształtujące mogą być wykonywane na podsta szkiców, tak jak pierwszy. Ich zadaniem jest wymodelowanie w już istniejącej bryle dowolnego kształtu, na przykład przez dodanie lub odjęcie materiału.
Kształtowanie części z zastosowaniem szkiców to główna technika modelowania części. Elementy kształtujące mogą być także wykonane za pomocą specjalizowanych funkcji programu Inventor, które tworzą zaokrąglenia, fazowania, bryły cienkościenne, otwory i wiele innych operacji.

Powierzchnie. Poza bryłowymi elementami kształtującymi program Inventor wykorzystuje modelowanie z użyciem powierzchni. Powierzchnia to element kształtujący utworzony przy pomocy podobnych technik modelowania co bryła lecz o zerowej grubości. Model bryłowy może być zamieniany na model powierzchniowy, a model zbudowany z powierzchni może zostać zamieniony w bryłę. Powierzchnie w modelowaniu brył są często wykorzystywane do uzyskania szczególnie złożonych kształtów. Program wyposażony jest także w specjalne narzędzia do kontrolowania warunków styczności powierzchni.

Elementy iFeature. Zestaw elementów kształtujących, który formuje pewien kształt, można wyodrębnić z części i zapisać w specjalnej bibliotece. Taki zestaw elementów kształtujących to „iFeature”. Wstawienie „iFeature” z biblioteki umożliwia szybkie wymodelowanie żądanego kształtu, który może składać się z wielu cząstkowych elementów kształtujących.

Części wielobryłowe. Zawartość pliku części może być pojedynczą bryłą lub zespołem wielu brył, które w kolejnych etapach modelowania zostaną wykorzystane do utworzenia modelu pojedynczej części poprzez zastosowanie operacji algebry Boole’a lub będą wydzielone do oddzielnych plików części.

Adaptacyjność części. Unikalną techniką kształtowania części bryłowych, zastosowaną w programie Inventor, jest adaptacyjność. Rozmiary i położenie elementów kształtujących części adaptacyjnej mogą samoczynnie dopasowywać się do narzuconych warunków geometrycznych, czyli do położenia innych części zespołu lub charakterystycznych obiektów innych części, np. krawędzi lub ścian. Dopasowanie adaptacyjne dokonywane jest za pomocą wiązań zespołów lub rzutowania geometrii. Całe części lub wybrane elementy kształtujące można wykonać, nie używając wymiarów i wiązań geometrycznych, gdyż osiągną swoje docelowe wymiary na podstawie wymiarów lub położenia innych części w zespole. Rozmiary części adaptacyjnych będą także zmieniać się na bieżąco, gdy zmianie ulegnie położenie powiązanych z nimi części w zespole. Adaptacyjność może być wyłączona, a wtedy część nie będzie zmieniać swoich rozmiarów i kształtu zgodnie ze zmianami innych części.

Parametryzacja części. Modele trójwymiarowe części wykonywane w programie Inventor są parametryczne. Możemy szybko wprowadzać korektę wartości wymiarów czy geometrii części. Program nadaje poszczególnym wymiarom nazwy zmiennych. Możemy wykorzystywać zmienne do tworzenia wyrażeń arytmetycznych, w celu powiązania wielu parametrów pomiędzy sobą.

Części iParts. Odpowiednio sparametryzowane modele części połączone z tabelą wykonań utworzą części iParts, z których można stworzyć własne biblioteki części geometrycznie podobnych, różniące się wymiarami i niektórymi cechami.

Części iLogic. Części kontrolowane przez zestaw parametrów i reguł, z których można generować różne wykonania.

Komponenty pochodne. Program Inventor umożliwia zaprojektowanie nowych części na bazie istniejących części lub zespołów. Nowo tworzona część jest komponentem pochodnym wykorzystującym jako podstawę do dalszej obróbki istniejącą część lub podzespół. Zmiany wprowadzone w części macierzystej lub zespole macierzystym zostaną wprowadzone w części pochodnej.

Projektowanie części z blachy. Modelowanie części w programie Inventor wzbogacono o wyspecjalizowany moduł do projektowania konstrukcji z blach, który zawiera szereg narzędzi modelowania elementów kształtujących typowych dla części z blachy. Z modeli części blaszanych możemy natychmiast uzyskać rysunki rozwinięcia płaskiego tych części.

Właściwości iProperties części. Dane tekstowe dotyczące części, takie jak nazwa, numer części, projektant, mogą być zapisane we właściwościach pliku części jako właściwości „iProperties”. Część bryłowa jest obiektem, który ma „ciało”. Po przypisaniu materiału możliwe jest szybkie spra najważniejszych parametrów fizycznych modelu i przechowywanie ich we właściwościach „iProperties” pliku.

Przeglądarka historii części. Wszystkie elementy kształtujące, z których utworzona jest dana część bryłowa są zapisywane w postaci historii budowy części w „przeglądarce”. Każdy element kształtujący ma swoją ikonę. Z poziomu przeglądarki możemy prowadzić edycję zapisanych tam elementów kształtujących, co powoduje odpowiednie modyfikacje części.

Rysunek wykonawczy części. Model części służy do sporządzenia rysunku wykonawczego, z którym jest związany. Rysunek wykonawczy znajduje się w oddzielnym pliku. Wszystkie zmiany wprowadzone do modelu części są automatycznie odzwiercie na rysunku wykonawczym, natomiast zmiana wartości wymiarów parametrycznych na rysunku może powodować zmianę wymiarów modelu i dostosowanie modelu części do nowych wymiarów oraz aktualizację rzutów rysunkowych (w zależności od opcji instalacji programu Inventor).

Modelowanie zespołów

Zespoły i podzespoły zapisywane są w plikach o rozszerzeniu IAM. Podczas budowania zespołu możemy korzystać z już istniejących części, przygotowanych na potrzeby innych projektów oraz z części nowych, które powstaną w ramach opra złożenia. Zespoły mogą być budowane z podzespołów.

Komponenty złożenia. Przy modelowaniu zespołów zarówno części, jak i podzespoły składowe noszą nazwę „komponenty”. Wszystkie komponenty projektu (czyli części i podzespoły) sporządzane w programie Inventor zapisuje się w plikach zewnętrznych. Komponenty można wstawiać i pozycjonować względem innych komponentów, a także edytować z poziomu zespołu głównego.

Wiązania zespołów. W celu zmontowania zespołu będziemy korzystać z wiązań zespołów, które parametrycznie wiążą ze sobą poszczególne komponenty. Wiązania zespołów pamiętają wzajemne zależności między wiązanymi komponentami i po wprowadzeniu zmian w rozmiarach komponentów auto dopasowują się do nowych warunków. Wiązania zespołów umożliwiają sparame położenia części i podzespołów wzglę siebie, co zapewnia przeprowadzenie podstawowej analizy kinematycznej zespołu oraz automatyczne wykrycie kolizji części znajdujących się w ruchu.

Biblioteka normaliów. Program Inventor jest wyposażony w obszerną bibliotekę części znormalizowanych Content Center, zgodnych z wieloma standardami, które można łatwo wstawiać do projektowanego urządzenia. Zawartość biblioteki może być rozszerzana przez użytkownika. Biblioteka Content Center może być umieszczona na centralnym serwerze firmy lub lokalnie na komputerach roboczych.

Adaptacyjność zespołów. Zespoły w programie Inventor mogą być zespołami adaptacyjnymi. Oznacza to, że ustawienie komponentów podzespołu może adaptować się do warunków geometrycznych narzuconych przez inne komponenty w zespole wyższego poziomu.

Parametryzacja zespołów. Program oferuje możliwość pełnej parametrycznej kontroli zespołów, co pozwala na szybkie uzyskanie zmian wymiarów całego zespołu na skutek zmian parametrów kontrolowanych z pliku zewnętrznego.

Zespoły iAssemblies. Funkcjonalność iAssemblies służy do stworzenia stabelaryzowanych konfiguracji wykonań podzespołów, co pozwala na zbudowanie własnych parametrycznych bibliotek podzespołów przeznaczonych do zastosowania w projektowanych urządzeniach.

Zespoły iLogic. Zespoły kontrolowane przez parametry i reguły warunkowe, z których można generować różne wykonania.

Konstrukcje spawane. Autodesk Inventor wyposażony jest w wyspecjalizowany moduł do projektowania konstrukcji spawanych. Konstrukcja spawana to zespół, który na stałe zamieniany jest w nierozłączny podzespół spawany. Program zapewnia właściwe oznaczenia szwów spoin na modelu 3D i rysunku płaskim konstrukcji spawanej.

Konstrukcje z kształtowników. Do projektowania konstrukcji z kształtowników program Autodesk Inventor oferuje wyspecjalizowany „Generator ram”. To narzędzie wykorzystuje kształtowniki zgromadzone w bibliotece Content Center i oferuje funkcje przeznaczone do wstawiania kształtowników oraz ich odpowiedniego docinania. Program na bieżąco kontroluje długości kształtowników na potrzeby zestawienia materiałowego. Użytkownik może dodawać do biblioteki Content Center własne kształtowniki o dowolnych profilach.

Design Accelerator. Do projektowania typowych elementów maszynowych takich jak połączenia gwintowe, przekładnie zębate, przekładnie pasowe i łańcuchowe, krzywki, sprężyny, wałki, hamulce, połączenia wpustowe i wiele innych, program oferuje wyspecjalizowany pakiet narzędzi o nazwie „Design Accelerator”. Projektowanie typowych elementów maszynowych z użyciem funkcjonalności Design Accelerator bazuje na fizycznych parametrach pracy danego elementu, takich jak przenoszona moc, przełożenie czy siła. Wszystkie funkcje pakietu Design Accelerator zapewniają możliwość wykonania obliczeń sprawdzających. Narzędzie to zawiera także obszerny poradnik dla konstruktora mechanika zawierający tabele i wzory obliczeniowe.

Elementy kształtujące zespołów. W modelu zespołu można zastosować elementy kształtujące, podobne w działaniu do elementów kształtujących części, przeznaczone do wykonywania operacji na zmontowanych zespołach.

Reprezentacje pozycyjne. W modelu zespołu można zdefiniować różne pozycje pracy projektowanego urządzenia i wykorzystać je w analizie projektu oraz w dokumentacji rysunkowej.

Poziom szczegółowości. W pracy z bardzo dużymi złożeniami można zdefiniować poziomy szczegółowości zespołu, które optymalizują zużycie zasobów komputera przez wczytywanie do pamięci tylko wybranego w definicji poziomu szczegółowości zestawu komponentów.

Zastąpienia komponentów. W celu usprawnienia wydajności pracy z dużymi zespołami program Autodesk Inventor oferuje zautomatyzowaną funkcjonalność zamiany podzespołu na pojedynczą część o kształcie zastępowanego podzespołu, co istotnie zmniejsza zużycie pamięci komputera.

Właściwości zespołów. Dane tekstowe dotyczące zespołu, takie jak: nazwa, numer, projektant, mogą być zapisane we właściwościach pliku zespołu. Jeżeli wszystkie komponenty zespołu będą mieć przypisane prawidłowe materiały to możliwe jest szybkie spra najważniejszych parametrów fizycznych zespołu i przechowywanie ich we właściwościach pliku.

Baza danych zestawienia komponentów. W trybie pracy ze złożeniami program oferuje narzędzie do zarządzania zestawieniem komponentów. W specjalnie przygotowanym edytorze zestawienia komponentów można uzupełniać dane komponentów, sortować, numerować, łączyć komponenty o tych samych numerach części, itp. Zestawienie komponentów przygotowane w pliku zespołu jest źródłem do utworzenia listy części na rysunku złożeniowym.

Przeglądarka struktury zespołu. Struktura całego projektu, złożona z podzespołów i części znajduje się w „Przeglądarce”. Z poziomu przeglądarki możemy uruchamiać edycję danej części czy podzespołu, modyfikować wiązania zespołów, otwierać plik komponentów oraz wykonywać szereg innych operacji.

Prezentacje projektu

Prezentacje projektu zapisywane są w pliku z rozszerzeniem IPN. Na podstawie modelu zespołu sporządzane są widoki, które mogą służyć do zilustrowania budowy zespołu bądź poszczególnych podzespołów. Prezentacje projektów mogą być wykorzystane do stworzenia rysunków montażowych lub poglądowych projektowanego urządzenia.

Prezentacje dynamiczne. Program może przedstawić w sposób dynamiczny proces składania i rozkładania zespołu. Korzystając z prezentacji dynamicznych można utworzyć także prezentację ilustrującą działanie mechanizmu. Program Inventor umożliwia zapisanie w pliku AVI procesu montowania lub prezentację działania urządzenia przy uwzględnieniu różnego położenia kamery dla poszczególnych sekwencji ruchu.

Inventor Studio. Do tworzenia wysokiej jakości fotorealistycznych obrazów statycznych oraz filmów wideo, które prezentują działanie projektowanego urządzenia, można zastosować wbudowany program „Inventor Studio”. W odróżnieniu od prezentacji dynamicznych program Inventor Studio zapewnia oś czasu stosowaną w aplikacjach do obróbki plików wideo, na której można umieścić różne zdarzenia i kontrolować ich interakcję. Program dodatkowo oferuje więcej możliwości animacyjnych, jak również lepszej jakości obraz, uwzględniający faktury, światła i cienie.

Sporządzanie dokumentacji rysunkowej

Rysunki płaskie zapisywane są w plikach IDW lub DWG. Inventor umożliwia sporządzanie dwuwymiarowej dokumentacji rysunkowej na po modeli trójwymiarowych oraz parametrycznych rysunków płaskich nie związanych z modelami 3D. W razie potrzeby rysunek może być zapisany także w formacie DXF.

Generacja rzutów. Rzuty i widoki rysunkowe generowane są przez program automatycznie. Możemy utworzyć rzuty prostokątne, izometryczne, przekroje, wyrwania, przerwania, szczegóły, rzuty pomocnicze, itp. Wszystkie rzuty rysunkowe będą aktualizowane automatycznie po wprowadzeniu zmian w modelu 3D.

Wymiarowanie rysunku. Rysunek wykonawczy części może zawierać wymiarowanie pobierane bezpośrednio z modelu części. Można zastosować także ręczne wymiarowanie na rysunku. Zmiana modelu 3D będzie automatycznie aktualizować wymiarowanie.

Symbole mechaniczne. Do wykończenia dokumentacji rysunkowej można wykorzystać znajdujące się w programie Inventor biblio symboli mechanicznych oraz szereg funkcji wspomagających opracowywanie rysunku. Na rysunkach konstrukcji spawanych mogą być automatycznie umieszczone oznaczenia spoin.

Rozwinięcia części z blach. Na rysunkach części zaprojektowanych jako konstrukcje blaszane mogą być umieszczane rozwinięcia tych części.

Numeracja pozycji i lista części. Na rysunkach złożeniowych mogą być sporządzane parametryczne listy części oraz wprowadzane numery pozycji.

Parametryczne rysowanie 2D. Inventor wykorzystuje parametryczny szkicownik do sporządzania szkiców w plikach modeli części. Ten sam szkicownik można zastosować do przygotowywania parametrycznych płaskich rysunków w plikach IDW, które nie odwołują się do modeli 3D. Rysunki te mogą być zaopatrzone w wymiarowanie i wiązania geometryczne, co umożliwia na przykład szybkie wprowadzanie zmian we wszystkich rzutach rysunku.

Zarządzanie dokumentacją projektu i udostępnianie

Autodesk Vault. W pakiecie z programem Autodesk Inventor 2012 dostarczany jest program „Autodesk Vault 2012”, który służy do podstawowego zarządzania dokumentacją projektu i kontrolowania dostępu do plików. W projekcie obsługiwanym przez program Vault dokumenty tworzone przez program Inventor oraz inne pliki towarzyszące znajdują się w repozytorium plików na serwerze i pobierane są do edycji na komputery lokalne użytkowników – są wypisywane z repozytorium. Po zakończeniu edycji pliki są oddawane z powrotem na serwer – są wpisywane z powrotem do repozytorium. Program Vault zapewnia ochronę danych, łatwe odszukanie pliku, zarządzanie wersjami pliku, zmianę nazwy plików, kopiowanie całych projektów oraz zarządzanie osobami mającymi dostęp do plików projektu. Program Autodesk Vault znakomicie usprawnia pracę w grupach roboczych, w których kilku konstruktorów pracuje nad jednym projektem. Więcej informacji o programie Autodesk Vault znajduje się w dokumentacji dostarczonej wraz z oprogramowaniem Autodesk Inventor.

Design Assistant. Do wykonywania podstawowych operacji administracyjnych na plikach programu Inventor służy, zawarty w pakiecie, program Design Assistant. Program ten może być pomocny wtedy, gdy nie jest wykorzystywany program Autodesk Vault. Program Design Assistant może być uruchomiony w sesji programu Inventor lub poza sesją, bezpośrednio z poziomu systemu operacyjnego Windows. Design Assistant może być zainstalowany na komputerach, na których nie pracuje Inventor, w celu umożliwienia dostępu do danych projektu osobom trzecim.

Autodesk Design Review. Każdy pakiet oprogramowania Inventor zawiera dodatkowy, bezpłatny program narzędziowy Autodesk Design Review, przeznaczony do przeglądania plików DWF i nanoszenie komentarzy. Program Inventor może zapisać model 3D i rysunki płaskie w formacie DWF, w celu udostępnienia dokumentacji innym osobom zaangażowanym w proces projektowania lub klientom, w trybie tylko do przeglądania. Format DWF chroni dokumentację przed nieautoryzowaną edycją. Można zainstalować w systemie bezpłatny sterownik drukarki, zapisujący dowolny plik z każdego programu w formacie DWF. Pliki DWF wspomagają zastępowanie papierowego obiegu dokumentacji obiegiem elektronicznym. Program Autodesk Design Review można pobrać ze stron internetowych firmy Autodesk.

Autodesk Inventor Professional

Autodesk Inventor Professional to rozbudowana wersja pakietu Autodesk Inventor wyposażona w wyspecjalizowane moduły dodatkowe. W wersji Autodesk Inventor Professional dostępne są moduły do obliczeń wytrzymałości części i zespołów z użyciem MES, do dynamicznej symulacji pracy mechanizmów, do projektowania przebiegu instalacji z rur i rurek giętych, do projektowania przebiegu wiązek kabli i przewodów elektrycznych w urządzeniu, do konwertowania danych IDF obwodów drukowanych oraz do projektowania form wtryskowych